Sąd Okręgowy w Gdańsku I Wydział Cywilny , referent SSO Michał Jank wyrokiem z dnia 7.07.2022 r. (sygn. akt: I C 1268/21 ) na rozprawie ustalił, iż stosunek prawny umowa kredytu zawarta z Kredyt Bank S.A. nie istnieje , zasądził od Santander Bank Polska S.A. na rzecz powodów kwotę 8291 PLN i kwotę 34734 CHF wraz z należnymi odsetkami, zasądził od Santander Bank Polska S.A. na rzecz powodów kwotę 6434 PLN tytułem zwrotu kosztów procesu, w pozostałym zakresie oddalił powództwo.
Zdaniem Sądu umowa łącząca strony jest nieważna. W umowie znajdowały się klauzule niedozwolone związane z przeliczaniem kredytu do CHF, które były nieuczciwe.
Sąd podkreślił, iż umowa stron była umową kredytu w PLN, natomiast klauzule przeliczeniowe dawały Bankowi możliwość dowolnego kształtowania zobowiązania kredytobiorców. Zdaniem Sądu pomimo faktu, iż w umowie znajdowała się kwota kredytu wskazana w PLN to do zwrotu był inna, nieznana kwota w CHF, wobec czego nie spełniono również przesłanek z art. 69 Prawa Bankowego. Sąd podkreślił także, iż kredytobiorcy nie zostali przez bank odpowiednio pouczeni. Co prawda w aktach sprawy znajdowały się oświadczenia kredytobiorców co do świadomości ponoszenia ryzyka kursowego, jednakże były one ogólnikowe i mało szczegółowe. Zdaniem Sądu po wyeliminowaniu z umowy klauzul niedozwolonych, umowa nie może być dalej wykonywana, a przepisu Kodeksu Cywilnego nie pozwalają o uzupełnienie umowy o nową treść. W zakresie zarzutu potrącenia i zatrzymania zgłoszonego przez bank Sąd wskazał, iż umowa kredytu nie jest umową wzajemną, ale także iż oświadczenia nie zostały skutecznie zgłoszone, gdyż są to oświadczenia materialnoprawne, zatem złożenie oświadczenia wyłącznie pełnomocnikowi strony powodowej jest niewystarczające.